22,13 → 22,11 |
agantoj », la pioniroj de novaj ideoj renkontas nenion krom mokoj kaj atakoj; |
la unua renkontita tre malmulte lerninta bubo rigardas ilin de alte kaj |
diras al ili, ke ili okupas sin je malsaĝaĵoj; la unua renkontita gazeta |
felietonisto skribas pri ili « spritajn » artikolojn kaj notojn, n |
e preninte sur sin la laboron almenaŭ iom ekscii, super kio ili propre |
felietonisto skribas pri ili « spritajn » artikolojn kaj notojn, ne preninte sur sin la laboron almenaŭ iom ekscii, super kio ili propre |
laboras; kaj la publiko, kiu ĉiam iras kiel anaro da ŝafoj post la |
kriemuloj, ridas kaj ridegas kaj eĉ por unu minuto ne faras al si |
la demandon, ĉu ekzistas eĉ guto da senco kaj logiko en ĉiuj tiuj |
ĉi « spritaj » mokoj. Pri tiuj ĉi ideoj « estas modo » paroli ne ali |
e, ol kun ironia kaj malestima rideto, tial tiel agas ankaŭ A kaj B kaj C, |
ĉi « spritaj » mokoj. Pri tiuj ĉi ideoj « estas modo » paroli ne alie, ol kun ironia kaj malestima rideto, tial tiel agas ankaŭ A kaj B kaj C, |
kaj ĉiu el ili timas enpensiĝi serioze eĉ unu minuton pri la |
mokata ideo, ĉar li « scias antaŭe », ke « ĝi krom malsaĝaĵo enhavas ja nenion », kaj li timas, ke oni iel alkalkulos lin mem al la nombro de « tiuj malsaĝuloj », se li eĉ en la daŭro de unu minuto provos rilati serioze al tiu ĉi malsaĝaĵo. La homoj miras, « kiamaniere en nia praktika tempo povas aperi tiaj malsaĝaj fantaziuloj kaj kial oni ne metas ilin en la domojn por frenezuloj ».</p> |
<p> |